Hi mense, ek is 'n ateïs. (Eerste keer wat ek dit moes tik…)
Dis snaaks dat ek seker nooit gedink het ek sal hierdie emosie moet hanteer nie. Maar ek voel baie soos 'n gay mens wat in die closet lewe, circa 1980. Of kom ons se, iemand wat VIGS het maar niemand daarvan sê nie. 'n Melaatse in die beloofde land… Die punt is ek is mostly-closeted oor my geloof. Van my vriende weet ek het geen geloof nie. Maar my geboorte-gesin en uitgebreide familie, het nie 'n clue nie. Ek is maar net die ou wat nie so gereeld (nooit) kerk toe gaan nie, en dus elke nou en dan 'n klik van die tong verdien.
So, 'n goddelose heidin wat skuil in die nasie van god. Of so iets. Dis 'n alleen lewe, met nie te veel plek om jou frustrasies te vent nie. Goed dan om hierdie forum so 'n rukkie terug te ontdek. En ekstra goed om Afrikaners hier te sien.
Ek het 'n ruk terug aan my ouers gesê (sonder om godsdiens te noem), dat ek my Afrikaner kaart liewer iewers wil gaan ingee. En net 'n mens wees vir 'n slag. Ek’s rerig moeg om ingeneuk te word by die spul. Daars die godsdiens ding, en, ek’s jammer as dit aanstoot bring, maar boere-sokkie-treffers, “Dis hoe dit is met Steve”, double-cabs, en bull games by Loftus gee vir my 'n enorme gevoel dat ek sekerlik nie deel kan wees van hierdie nasie nie. Of wil wees nie.
Ek loop nou natuurlik sekerlik in 'n leeuhok in waar iemand gaan se: “Hey, ek sokkie heel naweek by Loftus met my double cab! En ek is SLIM!”. Dis OK, ek verstaan, daars altyd 'n uitsondering. Ek’s ene, sien?
Hoe voel ander oor dit? Ook so gereed om die titel op te gee? Is dit net ek?